Warsztaty Oblubieńcze
WIĘCEJ ŚWIATŁA!
(Goethe)
Idea warsztatów zrodziła się jako twórcze remedium na niepokojącą kondycję psychiczną młodych ludzi, borykających się z poczuciem osamotnienia, osłabioną motywacją do działania, brakiem jasnego celu w życiu, z zapadaniem się w depresję i stany lękowe, ze skazywaniem się na izolację społeczną, z dojmującym poczuciem niezrozumienia i brakiem akceptacji ze strony rówieśników i dorosłych. Z zagubieniem, przytłoczeniem, znudzeniem i zmęczeniem.
Taki człowiek jest bezbronny.
Te problemy identyfikują liczne organizacje i instytucje, zajmujące się badaniami czy to młodzieży w kontekście zdrowia psychicznego, czy szeroko rozumianego bezpieczeństwa.
Kryzysy obserwowane przez pedagogów i zgłaszane przez samych uczniów potwierdzają braki w pewności siebie, w poczuciu własnej sprawczości, wątpienie w swoje umiejętności oraz przekonanie, że to, co mogą dać światu jest zbyt małe, nieważne i niewystarczające.
Teatr Oblubieńczy poprzez sztukę i metody pracy z niej czerpiące – szuka twórczej recepty dla takich strudzonych serc.
Warsztaty oblubieńcze służą temu, by odnowić nadzieję, odświeżyć możliwości, wzmocnić odporność, oswoić lęk i dodać młodym ludziom odwagi, by mogli wyważyć te drzwi czarnych myśli i wyjść do świata z wrażliwym i bijącym sercem – i nie gasnąć w drodze.
Atmosfera warsztatów zapewnia bezpieczne środowisko pracy twórczej, szansę na rozwijanie zdolności, umiejętności, talentów oraz budowanie zdrowych relacji z rówieśnikami i dorosłymi.
Nadzieją i celem warsztatów jest zmniejszenie skutków kryzysu w obszarze zdrowia psychicznego oraz przywrócenie młodym ludziom zdolności do twórczego, samodzielnego, sprawczego i owocnego życia.
To także nawiązanie ścisłej i umocnionej współpracy między twórcami a pedagogami na rzecz dobrostanu młodych ludzi poprzez wspólne poszukiwanie skutecznych metod łączących sztukę z edukacją na przyszłość. Korzystamy z rad zaufanych ekspertów – edukatorów, terapeutów, psychologów, a także z badań i raportów publikowanych w rzetelnych mediach oraz przygotowanych przez szanowane instytucje badawcze, wierząc głęboko, że to Miłość leży u podstaw każdej pracy.
Warsztaty stanowią cykl, złożony z poszczególnych bloków (Kairos, Tęsknota, Budowanie Domu, Noc, Porwanie), według wiodącego je motywu. W zależności od potrzeb, istnieje możliwość przeprowadzenia całego cyklu lub wybranego warsztatu.
W greckiej tradycji Kairos określa czas, lecz nie ten potężny jego strumień zwany jako chronos, ale czas wyjątkowy, decydujący moment, który zmienia wszystko. Kairos wiąże się zawsze z decyzją podejmowaną przez człowieka, nie zaś z losem czy fatum […]. Symboliczny gest uchwycenia Kairosa za kosmyk włosów oznacza zreflektowanie się, że oto nadchodzi zmiana, odwrócenie trajektorii losu.
(Olga Tokarczuk)
Warsztat o skupieniu, uważności i gotowości do przyjęcia wartościowych zdarzeń w swoim życiu. Bo bywa tak, że pozytywne zmiany są na wyciągnięcie ręki. Trzeba tylko zdążyć chwycić taki dzień. Nie przespać go. Nie przeoczyć. Pozostać czujnym.
To warsztat o tym:
- jak być tu i teraz
- jak być uważnym na to, co mówi wokół nas i w nas
- jak utrzymać skupienie na tym, co istotne
- jak iść odważnie swoją drogą i nie tracić jej z oczu
- jak rozwijać swoje możliwości bez poczucia winy
- jak nie dać się rozproszyć w zgiełku świata
- jak nie przeoczyć okazji, by uczynić życie dużo lepszym – lub całkowicie je odmienić
Jak wygląda świat, kiedy życie staje się tęsknotą? Wygląda papierowo, kruszy się w palcach, rozpada. Każdy ruch przygląda się sobie, każda myśl przygląda się sobie, każde uczucie zaczyna się i nie kończy, i w końcu sam przedmiot tęsknoty robi się papierowy i nierzeczywisty. Tylko tęsknienie jest prawdziwe […].
(Olga Tokarczuk)
Warsztat postpandemiczny, szczególnie nastawiony na pracę nad relacjami, a także na pochylenie się nad tym, czego (lub kogo) nam brakuje i za czym (za kim) w życiu tęsknimy.
To warsztat o tym:
- jak być blisko, żeby nie być dalej
- jak utrzymywać wartościowe relacje
- jak umieć być ze sobą na żywo i naprawdę
- jak radzić sobie, gdy jesteśmy od siebie daleko – na różnych poziomach
- jak twórczo wyrażać emocje związane z jakimś brakiem
- jak nie zadowalać się powierzchownością kontaktu, ale szukać głębi
Nie każdy, kto buduje – z-buduje!
(Søren Kierkegaard)
Warsztat najbardziej nakierowany na wytworzenie w uczestnikach przekonania o wzajemnej współpracy, na budowanie zaufania w grupie, na budowanie marzeń popartych skutecznym działaniem i zaszczepienie idei budowania domu jako tworzenia i dążenia do wspólnego celu.
To warsztat o tym:
- na czym warto budować
- jak stawiać fundamenty
- jak wysoko można wznieść wieżę (np. wiary w siebie)
- jak się nie zachwiać
- jak nie dać się podkopać
- jak umocnić swoje (dobrze pojęte) mury
- jak podziwiać widoki – owoce swojej pracy
W głębi ciemnego znalazłem się lasu […].
Dante Alighieri
Warsztat introspektywny dla osób poszukujących metod stawiania czoła własnym lękom, podczas którego każdy uczestnik będzie miał możliwość zajrzenia w głąb siebie i rozpoznania swojego tego, co powstrzymuje go przed owocnym działaniem – tak, by odkryć i uświadomić sobie, że trudne sytuacje, w których stawia nas życie, to czasem tylko przejście przez próbę, z której mamy szansę wyjść mocniejsi.
To warsztat o tym:
- jak iść w stronę światła (nie narażając życia)
- jak nie dać się pognębić
- jak przezwyciężać swoje słabości, niepewności i lęki
- jak nabrać odwagi
- jak śmiało stawać w prawdzie o sobie
„Nie brookliński most
Lecz na drugą stronę
Głową przebić się
Przez obłędu los –
To jest dopiero coś!”
(Edward Stachura)
Warsztat o porwaniu niejako samego siebie, o umiejętności pozostawienia za sobą ludzi i zjawisk, które szkodzą, nawet jeśli ich opuszczenie wydaje nam się pozornie złe lub niemożliwe. Warsztat uczący pogodzenia się z przeszłością i wyrabiający zdolność do podjęcia ryzyka i wyzwań – do pójścia naprzód ze swoim życiem.
To warsztat o tym:
- jak nie bać się zmian (nawet jeśli zdają się trzęsieniem ziemi)
- jak być w zgodności ze sobą i z tym, czego pragnie serce
- jak być wolnym i zdecydowanym w wybieraniu swojej drogi
- jak być otwartym na to, co przed nami
- jak nie oglądać się wstecz – tylko odważnie patrzeć w przyszłość







