Nicole Kabus
Rada Fundacji
Zawodowo zajmuję się pracą z informacją – szukam, sprawdzam, łączę wątki. Interesuje mnie, jak działa ludzki umysł, skąd biorą się nasze intencje, przekonania i decyzje. Kolekcjonuję momenty zaskoczenia, coraz głębszego rozumienia zawiłych spraw i te chwile, gdy ktoś opowiada o tym, co dla niego ważne i karmiące.
Kamila Kansy
Znana również jako Laura Makabresku, jest artystką wizualną. Urodzona w 1987 roku w Brzesku. Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Obecnie razem z mężem mieszka i tworzy na wsi polskiej. Debiutowała w 2012 roku wystawą w ramach Miesiąca Fotografii w Krakowie. Od tego czasu swoje prace prezentowała w kraju i za granicą. Jest laureatką Nagrody „Arteonu” za rok 2018, Ogólnopolskiego Konkursu Sztuki Sakralnej OKSSa w 2021 roku, oraz European Art Contest organizowanego przez Federation of Catholic Family Associations in Europe w 2023 roku.
Twórczość jest dla niej częścią prostej codzienności. Jest miejscem, w które wychodzi oczekiwać w nadziei na spotkanie z Osobowym Pięknem. Fotografuje i pisze, a w zasadzie to tka opowieści, których wątki – choć porozrzucane po kadrach i tytułach prac – plotą wspólną narrację o dotkliwym i melancholijnym, łagodnym i prostym trwaniu w świecie. Widz w spotkaniu z jej pracami często utożsamia sięz bohaterami, którzy ukazani są jako uczestnicy rzeczywistości przedstawionej w całej swojej pełni, zaangażowani w nią wszystkimi swoimi wymiarami na równych prawach. Przypomnienie sobie o tej cudownej dyspozycji osoby ludzkiej i ponowne otwarcie na nią jest paradoksalnie działaniem niewymagającym wysiłku, aktywności, lecz raczej ogołocenia zmysłów i przestrzeni wokół siebie, pozwolenia na zaistnienie ciszy i wynurzenie się drążącej tęsknoty za Rajem, reanimacji myślenia o świecie kategoriami baśni i mitu. Artystka nazywa ten rodzaj twórczości „realizmem mistycznym”, gdzie to, co metafizyczne splecione jest z tym, co materialne w tajemniczo oczywisty sposób, bez ciężkiego wrażenia nadzwyczajności. Wszystko wydaje się być na swoim miejscu, chociaż trudno jest powiedzieć, w jaki sposób się to dzieje.
Jan Podniesiński
Wykładowca akademicki i menedżer przedsięwzięć w obszarach kultury i edukacji. Autor programów zajęć o tematyce twórczego myślenia oraz kapitału społecznego i rozwoju talentów w organizacjach.
Od 2022 roku prowadzi Fundację Najchętniej: organizację pozarządową napędzaną kawą specialty i opowieściami. Od 2024 roku rozwija projekt „Sho(r)t Stories: the reasonable dose of literature”, wykorzystujący potencjał narracji do doskonalenia kompetencji miękkich. Doktor nauk humanistycznych w dziedzinie “nauki o kulturze i religii” na podstawie pracy dotyczącej strategii budowania zespołów aktorskich w zawodowych teatrach dramatycznych.
Seweryn Wrona
Multiinstrumentalista, producent, kompozytor, realizator i technik estradowy, pierwsze szlify nabywał jako stażysta w Polskim Radio Katowice, współpracował jako realizator z Niezależnym Centrum Kultury Wiatrak w Zabrzu, bytomskim Becekiem, Śląskim Teatrem Tańca, gdzie realizował koncerty takich wykonawców jak Zbigniew Wodecki, Renata Przemyk, Brad Terry, Józef Skrzek czy Grażyna Łobaszewska, często w oprawach orkiestrowych, a także zespołów, jak choćby Indios Bravos czy Voo Voo. Jako realizator studyjny i współwłaściciel Studia Katofonia w Katowicach pracował przy nagraniach takich artystów jak Jola Literska, Miuosh, Jan Skrzek, Grzegorz Kapołka czy Edgar Abraham, a ramach bytomskiej Teatromanii współpracował z teatrami z całego świata, jak choćby Derevo, Teatr Gardzienice czy Apart. Jako autor muzyki ilustracyjnej pisał i wykonywał do spektakli Integracyjnego Teatru Tańca Kierunek, Victorii Day Fox, Krzysztofa Baki, teatru Saltimbanco Italiano Dubai, oraz Teatru Oblubieńczego.
Krzysztof Stanio
Ur. 8 sierpnia 1987 r. w Ustrzykach Dolnych, mąż i ojciec. Większość życia dotychczasowego zajęło mu szukanie odpowiedzi na pytania: kim jest? dla jakich spraw żyje? jakie wobec tego mogą być jego czyny? Człowiek nie rodzi się z gotowym pakietem, otrzymuje głęboko w sercu zapisaną tajemnicę, którą rozpoczyna tworzyć, będąc w tym odważnym, a z drugiej strony – lękając się tego, gdyż wszystko zaczyna się w środku ludzkiego serca.
Gdy miał szesnaście lat, po raz pierwszy wszedł na deski teatru, a fakt ten tak głęboko zapisał się w jego świadomości, że okazał się znaczący.
Moje serce raduje się z faktu tworzenia z Aleksandrą i Łukaszem Teatru na Skrzydłach, gdyż uważam, że mają do powiedzenia temu światu wiele, a mówiąc ściśle – Wam, którzy będziecie przychodzić, słyszeć i czuć Ich – Nasz teatr. Ufam, że – tak jak dla mnie wtedy, gdy miałem szesnaście lat, tak teraz – teatr i doświadczenie, jakie z niego płynie, zmieni Wasze życie, otworzy możliwą perspektywę pięknej, cennej przyszłości. Żyjemy, by tej szczypty piękna było choć trochę więcej.
Na co dzień współpracuje m.in. z Teatrem Ludwika Solskiego w Tarnowie. Autor książki pt. Aktor też człowiek. Pomysłodawca projektu pt. Powołani. W swoim dotychczasowym dorobku artystycznym miał możliwość wcielania się w postaci typowo dramatyczne, a także komediowe (m.in. w MayDay, Zdążyć przed Panem Bogiem, Miłosna Pułapka), a obecnie jest w trakcie procesu tworzenia postaci Genarała Nila w 72. rocznicę jego śmierci.
Nicoletta Winiarska
Z pasją łączy swoje dwie wielkie miłości – sztukę i psychologię. Z wykształceniem w dziedzinie psychologii (Uniwersytet SWPS we Wrocławiu, specjalność kliniczna) oraz wieloletnim doświadczeniem na scenie, z powodzeniem godzi te dwa światy, pomagając innym zrozumieć siebie i swoje emocje poprzez sztukę.
Jej praca z drugim człowiekiem jest dla niej nie tylko zawodem, ale także powołaniem. Wierzy, że każdy ma swoją unikalną historię, którą warto odkrywać i dzielić się nią z innymi.
W wolnych chwilach uwielbia podróżować, poznawać nowe kultury i czerpać inspiracje z różnorodności świata. Każda podróż to dla niej nie tylko przygoda, ale także szansa na rozwój osobisty i zawodowy. Z żywym entuzjazmem, energią, empatią i otwartością angażuje się w projekty, które łączą jej zainteresowania, a jej celem jest inspirowanie innych do podróży zarówno do wewnątrz jak i na zewnątrz siebie – z gotowością na wartościowe, a czasem nawet przełomowe odkrycia.
