TEATR NA SKRZYDŁACH – inicjatywa Teatru Oblubieńczego powstała ze szczególną myślą o młodych ludziach i tych, którym są powierzeni.
Jej celem jest realizacja autorskich spektakli na podstawie literatury pięknej, pogłębionych szczególnie o aspekt kondycji psychicznej, narażonej współcześnie na liczne zmagania.
To zespół skoncentrowany na tym, by w centrum sceny stawiać serce młodego człowieka.
I dla niego grać – by ono mogło bić.
DLACZEGO TEATR NA SKRZYDŁACH – USKRZYDLA?
- Działamy sercem – wkładając serce w każdy element współtworzący nasze spektakle.
- Dbamy o profesjonalną jakość i wysoki poziom naszych realizacji – nasz zespół nie jest przypadkowy, ale zbudowany z młodych wrażliwych twórców, o wysokiej kulturze osobistej i prawdziwej miłości do sztuki.
- Uważamy, że mniej znaczy więcej – w czasach nadmiaru stawiamy na prostotę i skromność środków wyrazu – ale o wielkiej artystycznej sile oddziaływania.
- Sposób, w jaki czerpiemy z literatury pozwala pokazać, jak literatura zdolna jest ożywiać i unosić nasze życie – tu i teraz. Nie jest oderwana od rzeczywistości – wręcz przeciwnie – jest jej czułą towarzyszką.
- Stawiamy na kluczową rolę wartości takich jak piękno, dobro, prawda i męstwo – wierząc, że są głęboko zakorzenione w każdym człowieku – i do których on naturalnie tęskni.
- Zależy nam na rzeczywistej poprawie stanu ducha młodych ludzi i wspieraniu ich opiekunów w drodze rozwijania ich do świadomego, twórczego i owocnego życia.
- Wierzymy, że uskrzydlenie na każdej scenie serca jest możliwe – dla tego, kto tylko odważy się w nie spojrzeć.
Spektakle
DZIADY – BIJĄCE SERCE
Autorka grafiki: Kamila Kansy
Czworo przyjaciół błądzi w Lesie. Szukają ukrytego w jego głębi Miejsca – punktu spotkania z Adamem – Guślarzem. Nie znają drogi. Jedyne, co mają, to wskazówki ukryte w treści II części „Dziadów” Mickiewicza. Po bezskutecznych próbach rozszyfrowania tekstu tak, by wskazał im którędy iść, orientują się, że nie chodzi o kierunek fizyczny, tylko o wewnętrzny – kierunek serca. Las bowiem w równym stopniu należy do świata materii, co ducha – drogę można znaleźć tylko konfrontując się z samym sobą.
Co jakiś czas bohaterom zdaje się, że słyszą coś niesionego echem Lasu. Bicie serca jednego z nich, którego już między nimi nie ma – Cypriana, który odebrał sobie życie, za co każde z nich obwinia się na swój sposób. Grzechy dusz czyśćcowych z II części „Dziadów” są odbiciem ich własnych niedoskonałości i lęków. Boją się, że te cechy mogły się przyczynić do śmierci ich przyjaciela.
Adam to ich mentor i nauczyciel. Za pomocą literatury i teatru stara się wydobywać z uczniów to, co najlepsze. Młodzi ufają mu i dlatego odpowiadają na jego wezwanie. Mają nadzieję na pocieszenie […].
Czy da się wypełnić pustkę w sercu po stracie? Czy istnieją słowa, które są zdolne ukoić dojmujące poczucie winy? Czy da się odnaleźć jasne pocieszenie w środku ciemnej nocy?
Czasem na spektakl idzie się z duszą na ramieniu. Ale to nie będzie zwykła realizacja sceniczna szkolnej lektury. To będzie żywe spotkanie. Tej wersji Dziadów bliżej do Stowarzyszenia Umarłych Poetów lub Miasteczka Twin Peaks. Ale nie ma takiego zła, które nie wyjdzie na dobre. Z tego spektaklu zarówno uczniowie, jak i ich mentorzy mają szansę wyjść z uniesioną duszą – i z bijącym sercem.
*W spektaklu będzie wykorzastana całość treści II części Dziadów.
